Wednesday, December 7, 2011

ნაწერი სხვა ნაწერების დასაწყებად

ერთხელ ისიც ძილში...
7 დეკემბერია და სრული პასუხისმგებლობით შემიძლია ვთქვა რომ მეძინება. მაგრამ ყველაფერი ხომ არაა ეს. საკმარისზე მეტი ფიქრი მიწევს უკვე ბოლო რამდენი ხანია. დროის შეგრძნება აღარ მაქვს, მირბიან სუსხიანი დღეები. ხანდახან დავფიქრდები და მენანება დრო რომელიც ვერ მოვახმარე საკუთარ ინტერესებს სათანადოდ, მაგრამ ამ დროის ხარჯვის მიზანიც ჩემი ცხოვრების ნახევარზე მეტს მოიცავს. ჩემი ინტერესებისთვის მაინც ვიცლი დროდადრო.
ზამთარი მიშლის ხელს.
პარალელური სამყარო.
"ქვე წვა ვით კლდისა ნაპრალსა ვეფხი პირგამეხებული"–ო თქვა და ყვლაზე გენიალურად გადმოგვცა ქალის სიძლიერე. ქალი თავისი ბუნებით ველური მხეცი. ხავერდივით მხრებს ვნების ალმური ასდის.
ქალი მაცდური.
ფერადოვნების მფრქვეველი.
სატყუარა.
აბსტრაქტულ ფიგურებად სერავს გაშიშვლებული ალვის ხის ტოტები ვარდიფერ ჰორიზონტს, სადღაც მზე ჩავიდა. სადღაც მუსიკას უდარდელად უსმენენ. სადღაც დარჩა სინორჩის განცდაც.
ლამაზი თმა მაქვს.
ერთ რაღაცაზე ვფიქრობ. აი ის ზღაპარი რომ მგონია და მისი განხორციელების შანსი რომ არის.
არ მიყვარს აქეთ რომ მიდის ჩემი გონება.
საკმარისია.
30 წუთი დარჩა.


მოწყენილი ვარ.