Melancholy/კიდევ ერთი ახალი ეპოქა...

დაბრუნება ყოველთვის კარგია....მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება ერთი უკიდურესობის სიკარგიდან მეორე კარგი უკიდურესობის მონოტონურად სიმძმეში დაბრუნდე....
ხმა...ექოები, ოღონდ არა ჩამპალი სულის, არამედ ზღვის თავისულების ექოები...ზღვა რომელიც ჩემთვის უკვე შორია, თუმცა მაინც ჩემთანაა... სიღრმისეული ულტრამარინი ემოციები და ახალი მისტიციზმის საბადოები... სივრცის სილურჯე და ლურჯიდან გამომავალი ნაღველისფერი ტალღები....ტალღები, მუდმივისრბოლის კიდევ ერთი გამოხატულება....მბრძანებელი მაინც ვიყრიდი მუხლს საკუთარი სამყაროს წინაშე...პოსეიდონის ვნებები და ჩემი უკიდურესი ფამილარობა წყლის თითოეულ წვეთთან...გონებაში ათასი მოძრავი ტილო იხატებოდა, პერსონაჟები....უღირსნი და ღირსეულები...სცენა ვერ იტევდა ყველას...და მე მაინც ამ ყველაფრის ეპიცენტრი, უკიდურესად ამაზრზენი შინაგანი ტაროსით ვითხოვდი მეტს...როლი როლთა შორის....

გაქრა...გამოყვა ზღვის სურნელი თმებს.... კადრებად ვშორდებოდი საყვარელ ადგილებს და Inaniel...მაინც მელანქოლია....მელანქოლია ჩემი მერამდენიღაცა ადამიანობისთვის....მელანქოლია განკუთვნილი რაღაც შენეულისთვის....
ზღვამ იმ წუთას დაიძინა ჩემთვის და ცრემლებით სავსე თვალებში ჩაეტია...

მოდის....მოდის გრძელი და ჩაის ფინჯანში დამალული ზამთარი...სიცივითა და გაუცხოებით....

მაგრამ მთავარი მაინც არჩევანია !!! არჩევანი !!!

ესეც ჩემი მელანქოლია
http://www.youtube.com/watch?v=xr_DgBlHLiM