და რა ვთქვა..... თეოდორი დაბრუნდა... დაბრუნდა ძალიან მწარედ... ორი ბილეთით ხელში და ნაღვლიანი.... ვუყურებ ეხლა ზის... ზის და ვერ გარკვეულა... რა ხდება..? ნუთუ...? ორი ბილეთი....ღმერთმანი... ძალიან დააგვიანდა სპექტაკლზე.... ვერ ვეკარები, მარტო ვუყურებ...ვუყურებ, როგორ შეცვლილა და გაზრდილა... ვერაფერს ვეუბნები..... ტედი მომიტევე ძვირფასო, ახლა კი უძვირფასესო.... კიდევ უფრო ბევრზე დამაფიქრა, იმაზე რაც არ მეგონა და რაც მგონიას გაქრობაზე..... ოჰ თეოდორ....ჩემო უძვირფასესო....როგორ მოიტანე მწარე წუთები...მოიტანე და შემომაჩეჩე ეგ წუთები....და აქვე ახლოს დამიჯექი.... visions in my mind, Of the day that we met you showed me things, That i'll never forget...
10..........10...........10................10..............10.................
ხომ შეიძლება საუკეთესო გინდოდეს ადამიანს საკუთარი თავისთვის... და რატომ ებღაუჭები პირიქითს....არ მესმის ხოლმე ადამიანების ეს... მეც გამიკეთებია ეგ ზუსტად ერთხელ და სამუდამოდ დამემჩნა ეგ გაკეთება, მაგრამ ეხლა პატარასაც სხვანაირად ვაფასებ და ვუვლი....
ტედი, უძვირფასესო......შენ ჩემთვის ყვეეელაააზეე ყველაზე ხარ...
პ.ს.ძალიან მიყვარდი და მიყვარხარ, როგორც საუკეთესო...
0 comments:
Post a Comment