სათაურების კრიზისი

თავდაპირველად, სალამი...
ადვილია სხვისთვის იმის თქმა, რასაც თავს არიდებ...ერთი კარგი რამ სჩვევია ადამიანთა მოდგმას, სხვისთვის რჩევათა მთელი კორიანტელის დაყენება, თუმცა ეს ახლა რატომ ვთქვი და საიდან მოვიტანე არ ვიცი...ძალიან გათიშული ვარ, მხოლოდ 2-3 საათი მეძინა და ისე ვარ, სხვა განზომილებებს ვხედავ. ისე, მიყვარს ამ სხვა განზომილებებში ბოდიალი, პირამიდაში გარდატეხილი სხივებიც სხვა ფერია და მელოდიებიც ნოტებად დაშლილი დაფრინავს...სრული უწონობა...
მაგრამ წონა თუ არ მივეცით საკუთარ თავს, სულ დინამიკაში ჩემი მტერი იყოს, წონა გვაჩერებს ერთ კონკრეტულ ადგილას და ხანდახან გაჩერებაც სასარგებლოაო, აბა თაგვები ხომ არ ვართ, სულ ვთხაროთ, ვთხაროთ, რომ ბოლოს მაინც კატა გამოვთხაროთ.
დამბურძგლა...ჩემს დაბურძგვლას რამდენიმენაირი დეფინიცია აქვს, მბურძგლავს როცა: რაიმე მეამაყება, რაიმე ეროვნულს ვუყურებ ან ვუსმენ, ვუსმენ ლედ ზეპელინს და როცა მიყვარს.
ადამიანებმა არასდროს უნდა დავკარგოთ ის რაღაცეები რაც შინაგან სამყაროს გვივსებს და დამიჯერეთ ყველაფერი ეს მხოლოდ ჩვენ ხელთაა, თუ დაკარგავ შენი ხელით კარგავ და არანაირი გარემოებაა შუაში. ერთხელ როცა ხელები გავშალე და მივეცი გზა ჩემს სამყაროს ნაწილებს მდინარესავით გადინებულიყო, მივხვდი მხოლოდ ხორცი რჩებოდა მოარული და სასწრაფოდ მოვუჭირე მარწუხები.
შ ე ი ნ ა ხ ე თ და გ ა ა ვ ს ე თ...
ერთი რამ არის კიდევ, ყველამ თავის პანდორას ყუთს კარგად მიხედოს და გადამალოს, მხოლოდ შავ კვალს ტოვებს ჯოჯოხეთური ფერადოვნებით აბმული თვალები...