ლურჯი

დავიღალე... თავშეკავება...თავდაკავება... წყლის ჩაგუბება, ამჯერად გულში. მხოლოდ ზღვა შემრჩა ლურჯი. ნეტავ წელიწადის ნახევარი ქალთევზა ვიყოვო, ინატრა და ზღვის მუქ ფსკერს ჩასწვდა, გაიღო სიბრძნის კარიბჭე და გვერდითი განზომილება. ხმა არამიწიერი, ხმა საოცნებო სილურჯის. ფიქრად გარინდვა. თვალს ახელს და ცის ჰორიზონტი ჭრის მზერას. არა !!! მლაშე ზღვას მალული ცრემლის ზღვა შეერთო. დიდი იმედები ზარის რეკვით იმსხვრევა. იმედი ხომ მსხვრევადია როგორც უძვირფასესი ფაიფური, თან მსხვრევაც როგორი შემზარავია. შინაგანი გაორების მსხვერპლობა საკმარისია !!! ლურჯით შეიმოსა. სადღაა იმდენი პური რომ სამართალმა ჭამოს. გამორიყული ნავის საჭეს ებღაუჭებოდა...ცივი ნაპირი და თბილი ზღვა...ნაპირი ცარიელი, მოლოდინი არაფრის. Since I've been loving you...