9th, ანუ უკვე არაფერი

Just the basic facts....
I can show u where it hurts...

მეორე "კი" და სიბნელე.
დაკარგა მნიშვნელობა ყველა ფერმა, ყველა ფაქტმა, ყველა სიტყვამ და ყველამ.
ნელ-ნელა ქრება სიმართლის არსი, როგორც მზე მიილევა ხოლმე მწუხრის ჟამს, თუმცა მზე მეორე დღეს ამოდის და სიმართლეს არსაიდან უჩანს გზა.
რაში მდგომარეობს კაცობრიობის არსებობა? იკვლევენ და ამ გამოკვლევით არსის იდეას ანადგურებენ. ნუთუ ყველაფერი მატერიალურის ფლობის უპირატესობისკენ მიდის და ცხოვრების შემოსაზღვრა გარკვეული ნაციისათვის დოგმებად ქცეული, ღმერთმა უწყის, საიდან მოგონილი წესებისკენ? რატო ამახინჯებენ ადამიანები ცხოვრებას იმით, რომ რაღაც უბრალოდ შეფუთონ ლამაზად და დაარქვან სახელი. აი ის სახელი, რომელიც სიცრუით იგება, რატომ არწმუნებენ თავს იმაში, რომ არასდროს შეიძლება უსმინო გულს და ემოცებს, რატომ აგებენ მყარ კედლებს, რომ სინათლემ არ შეაღწიოს, თმაში ჩაწნულმა გვირილებმა და ვუდსტოკის ნიავმა...
დრო-ჟამის ამაოება.
მე შენში მიყვარს...ოცნებაც აღარ მაქვს ჩემი
ყველა ფერმა დაკარგა ფერი.
თავი ძღვნად !!! ხელი გიკრეს.
წერილები ფერფლადაც არსადაა, რომ გულს მოეყაროს.
მეცხრეს იქით გზა აღარაა, ამჯერად Matt-ი წავიდა...Five thousand people in a room and you can still feel alone.
ყველაფრის შორიდან ყურება უფრო ადვილია, ადვილია უყურო როგორ წირავენ ადამიანები ერთმანეთს, როგორ ამცირებენ და თელავენ ემოციას, როგორც შეგრძნებას. ყველაფერი დროებითია, ეს სამყაროც კი...
ტკივილი ადამიანის გამოგონილია.
Walkin' side by side with death...
ყველაფერი დოსტოევსკის იდიოტით დაიწყო და თეთრი ღამეებით დასრულდა