მექანიკურ დროს ერთი პატარა ნაწილი ამოუვარდა უყურადღებობისას და მექანიკის იდეალური სიზუსტე დაირღვა...
უარყოფითი რღვევის ხმამ გაიარა სხეულიდან სულში და თითოეული კორპოსკულა აშალა მუსიკალური ინსტრუმენტივით....
შორ ექოებს გენიის ტალღები მოაგორებენ....და სისხლისმსმელ ვამპირებივით იპყრობენ ფსიქიკას..... Echoes.... საფლავებს შორის..... ქვად ქცეულ ხსოვნებს შორის...ხსოვნა, რომ ქვად იქცევა, მანდ იქცევა ადამიანიც...
აი ეხლა მინდა ჩემს მეგობარ სასაფლაოზე....რა მინდა იქ? ზუსტადაც რომ სამარისებური სიმშვიდეა....ზარების ხმა იქ უფრო კარგად მოდის და მათი ექო ჰორიზონტალურად ვრცელდება....იქ სიმშვიდით გისმენენ და არაფერს გეტყვიან შენს მიერ ნათქვამ ნებისმიერ სისულელეზე თუ გენიალურობაზე....იქ არავინ გაგკიცხავს შენი ეგოიზმის გამო და შენნაირობის გამო...თავჩახრილები იზიარებენ ყველაფერს, ან უბრალოდ ყველა თავისთვისაა და შენ არავინ გაქცევს ყურადღებას, მათთვის შენც მორიგი საფლავიდან ამოსული მოსეირნე სული იყო შეიძლება....
ისევ სიმაღლეებზე გამოკიდებულ ბროლის ბურთებს შევყურებ შორეული დედამიწიდან...
კედლები....კედლები....
The grass was greener....
0 comments:
Post a Comment