ისრიმისფერი აქვს ყველა ფიქრს....ეს არ იყო ფანტაზია.....
ვსწავლობ რა ფრენას, ყველაფერი ერთგან იყინება...
აზრები პარალელურ განზომილებებზე, იმაზე რომ ჩვენ სადღაც კიდევ ვცხოვრობთ, რომ სადღაც კიდევაა ჩვენი ადგილი, რომელშიც შეიძლება არ დავიკარგოთ, სადაც ყველა თავის სატარებელს ღირსეულად ატარებს....
მომბეზრდა....ესე მგონი არ ვყოფილვარ დარწმუნებული იმაში, რომ სრული სიმარტოვე მინდა, სადაც ისევ და ისევ მხოლოდ მე ვიქნები...
პირველად მე გარდავიცვალე, როგორც ლედი მაკბეტი, მეორედ, როგორც მარიამ სტიუარტი და მესამედ მინდა გარდავიცვალო როგორც გალა, რათა ისეთივე უკვდავყოფილი ვიყო როგორც თავისი გალარინა უკვდავყო დალიმ, ისეთივე ატომური ვიყო ჩემი თითოეული კორპოსკულით......ისეთივე ამაღელვებელი, როგორიც ბოტიჩელის ,,ვენერას დაბადება,, და ისეთივე მისტიკური, როგორიც ბრეგელის ,,სიკვდილის გამარჯვება,,.......
,,მე ერთმან ერთგზის ერთს ვუძღვენ თავი” და ეხლა დარწმუნებით შეიძლება იმის თქმა რომ ეს ერთი მხოლოდ საკუთარი თავი უნდა იყოს, თავი რომელსაც არავინ უძღვნის თავს და ეს ილუზიები მხოლოდ ცოდვის კარიბჭეებში ნადგურდება...
ხმები, მათი ექოები და მუსიკის ძალა.....
0 comments:
Post a Comment