Back again?

ჰორიზონტი.
თითქოს არაფერი და რიგზეა ყველაფერი და პრინციპშიც ასე ჩავთვალოთ, მაგრამ ძნელია როცა ჰელიუმით გაბერილი ბუშტივით დაგყვება ერთი ფიქრი თან და ელოდები როდის გასკდება...და გეშინია.
რა მონოტონური გამოვდივარ, მაგრამ ეს არაა მოწყენა, უბრალოდ გააზრებული მონოტონურობაა. ბევრი რამ არის რასაც ვაჩუმებ და ვინახავ, ასე ჯობს.
ეხლა ლედ ზეპელინის ქვეშ ვწერ, ამერია თავგზა : )
ყოველთვის მაფორიაქებს და მრევს, მასთან დაკავშირებული ყველაფერიც...არასდროს მეგონა თუ ისევ ჩაერეოდა რაიმეში...
გავიქცე მინდა და ვერ გავრბივარ, არ მაქვს გასაქცევი, არ არის არც გზა და არც გავიქცევი, რადგან მე ვირჩევ აქ ყოფნას. გაქცევა რადგან ვახსენე ნუ გგონიათ რომ პრობლემები მახრჩობს ან რაიმე მსგავსი მოსაწყენი რამ არის შუაში, გაქცევა რამდენიმე მნიშვნელობით ვთქვი...
რა იქნება, რომ....არა არაფერი,აქ არ დავწერ და საერთოდ არ დავწერ და არც ვიტყვი...რაღაც სენტიმენტებს ვატყობ ჩემ თავს და არ მომწონს ეს მე, არადა რეალურად ყველაფერი საუკეთესოდ ვიცი და ამ ცოდნას უარვყოფ დაჟინებით, ეს მომწონს სადღაც კიდეც, მაგრამ აკრძალული ხილის ამბავს მაინც ვერ გადაასხვაფერებ ადამიანი, მთავარი ისაა რომ იხმარონ ჭკუა და არ აკრძალონ, რომ უფრო არ წაეტანო. ვერ ვიტან ადამიანი საკუთარ თავს რომ იზღუდავს და ამას ვაკეთებ მე, მაგრამ მე რომ მკითხოთ ვიცი რასაც ვაკეთებ და ასეა სწორი და ეს ასე უნდა იყოს და ჩამოვყვები მთელ არგუმენტებს. საინტერესოა შემდგომ პოსტში რას ვიტყვი, აქტუალურობაში რა შეეჯიბრება რას...
რა იქნება რომ...

ესეც თქვენ, კაი ბლუზური ლედ ზეპელინი
http://www.youtube.com/watch?v=0vtxuQmDoTE&feature=related

Deus Vobiscum!