უსასრულო ინიციალები

შორიდან ექოების ხმა ისმის.
მინუს უსასრულობიდან, პლუს უსასრულობამდე.
უცბად დაიგრიალა და პოსეიდონის რისხვით მოსულმა შთანთქა მიწიერი ვნება, მოარული.
აი რა დრო დადგა, ფურცელმა ძალა დაკარგა. გაცვდა, გაშავდა, წიგნადაც ვერ იკინძება.
შემოდგომა.
ემოციები შიშვლდება. მიწას სწყურია რაღაც სველი, სწყურია ცის გოდებით მოსული კაცობრიობის ცოდვა.
ღმერთების რისხვით მზე გაორებულა. ესეიგი ყველა ის ემოცია გაორდა რომლითაც ვინმეს მზეს იფიცებდნენ? ყველას ჩვენი მზე გვქონია და იყოს ის მეორე მზეც იმ პირველთან, მაშინ იმის შიშიც არ უნდა გვქონდეს თუ "მზე ჩაესვენა ბნელსა ვჭვრეტთ, ღამესა უმთენაროსა", მეორე ხომ მაინც დარჩება.
რისხვა თუ მადლი, ეგეც საკითხავია.
ყოველგვარი ადამიანური ტკივილის დასაბამი რა არის, თუ არა ჩვენსავე თავში გაღმერთებული მოლეკულები. ეს მოლეკულები ქმნიან იმ ატომს რომელიც ქალს ნაღმად აქცევს...ატომური ქალბატონი, ჩემთვის ესაა. დიდებული მოარული რამ, ემოციათა მთელი კასკადი, დახვეწილობა, ყველა საიდუმლოს გასაღები, თავდავიწყების მორევი, გველი...კაცობრიობის ცოდვა! აი ატომური ქალბატონი როგორია!
Die Frau mit den zwei Gesichtern
მე მაპატიეთ აზრი გამიწყდა.