შემოდგომა ვიგრძენი.
მიუხედავად იმისა, რომ ზაფხული ძალიან მიყვარს, შემოდგომას სულ სხვა რამ მოაქვს, სიცივენარევი ამინდები და ხასიათებიც, ჩაის სხვადასხვა არომატები, სიმყუდროვეს ადვილად იპოვი, ოდნავ თბილი სამოსი, წიგნებიც განსაკუთრებულად კარგად იკითხება, მუსიკა სხვანაირად ჟღერს, განსაკუთრებით კლასიკური მუსიკა. რაღაც დონეზე ჩემი ახლანდელი მდგომარეობაც კი აღვწერე.
რაც შეეხება ზღვის ემოციებს, რაღაც არ მინდა ბათუმზე ცალკე გავაკეთო პოსტი, ალბათ იმიტომ რომ თითქმის არაფერი ხდებოდა, ძირითადად სახლში ვიყავი, ვკითხულობდი წიგნებს, გავდიოდი ზღვაზე, შევიგრძნობდი, ჩავდიოდი ფსკერამდე და ვცდილობდი ჩავხუტებოდი. საღამოს გასეირნება და ასე გადიოდა დღეები.
გრიგოლ რობაქიძის "ჩაკლული სული" რომ წავიკითხე კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი რომ საჩემო მწერიალია ეს ადამიანი. მიყვარს მისი წერის სტილი, მისი შედარებები, მისი სიმძაფრე. პატარა ამონარიდს მოვიყვან: "კაცმა შეხედა ქალს. იგი წამომართულიყო. ველური ნესტოებით ისრუტავდა შორეულ სივრცეებს. ის იყო ძუ, მიწისა და მიწის სუნთქვის შეკრული ძალა. კაცი უძრავად იდგა. კვლავ სტანჯავდა ნეითის ნათქვამი:" ნაყოფი, რომელიც მე ვშვი, მზე იყო..." როგორ? ღვთიური სხივი მოხვდა მეორეს, ბნელს, გაურკვეველს, წიაღს, დედაკაცს. ამით დაიწყო ღმერთის ცხოვრება, მაგრამ ღვთიურს უნდა შეეწირა თავისი ძალის ნაწილი.სიბნელიდან სინათლე წარმოიშვა, წიაღმა შვა მზე. გველს არ შეუცდენია პირველი ადამიანები. "თუ იმ ხის ნაყოფს იგემებთ, იქნებით როგორც ღმერთები." ევამ იგემა, ადამმა იგემა - და იყო დაბადება და ღვთიური საქციელი."
ჩამოვიტოვოთ წიგნები, მხოლოდ იმას ვიტყვი რომ წასაკითხ გეგმაშია ალბერ კამიუს "უცხო", თეოდორ დოსტოევსკის "ეშმაკნი" და კნუტ ჰამსუნის "მისტერიები".
შემოდგომა...ყველანაირი ემოციის გამძაფრება და გადასხვაფერება. ამ დროს გონების მექანიზმი სხვანაირად იწყებს მუშაობას. კლასიკური მუსიკა როგორ უხდება შემოდგომას, ყველაზე დიდი დოზით შემოდგომაზე ვუსმენ ხოლმე.
ეს ჩემგან: http://www.youtube.com/watch?v=iFvqvZOtCF0&feature=related
ღამე გრძელი და მისტიური. ბუნება ვნებიანად შიშველი. ჰაერი მკაფიო. სურნელი მკაცრი. თვალები გახელილი. სხეული მორიდებული. თმა აფორიაქებული. გრძნობა აშლილი.
ძალიან მძაფრად დავიწყე აღქმა ამ შემოდგომის.
0 comments:
Post a Comment