დღეს კიდევ ერთი ემოციური დაბოლოვება აქვს დღეს... სახლში ამოსვლისას გადავწყვიტე გარკვეული მანძილი ფეხით გამოსეირნება.... უფრო კარგად დავაპირე თვალის შევლება გარემოზე.... მინდოდა საღამოს გვიანი შემოდგომის სუნის შეგრძნება.... full moon mysticism.... ცივი მთვარეა.... თითოეული ნაბიჯის გადადგმისას უფრო ღრმა ფიქრები მოდიოდა...ფიქრები ზოგადად სამყაროს მრავალფეროვნების შესახებ და ადამიანის როლისა ამ სამყაროში.... რომ თავისი მრავალფეროვნებით რამდენ ემოციას იტევს სამყარო და გადასცემს თითოეულ ჩვენგანს.... მერე რა რომ მე ჰაერში ზამთარშეპარული სუნი სევდას მგვრიდა, მერე რა რომ ეს სავსე მთვარეც იგივე ემოციას მგვრიდა და ზოგადად მთელი გულით სულ სხვაგან ვიყავი, სულ სხვა რაღაცას ვაკეთებდი და სხვა რაღაცას ვამბობდი, მაგრამ რეალურად ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი სახლისკენ მოვდიოდი.....
გაუცხოებული ხალხის სახეებს ვხვდები ქუჩებში, ხალხი რომელიც სადღაც უკიდეგანობისკენ მიექანება.... როცა მე თავისუფლად ვჯდები და ჭიქა ჩაის ვსვამ გაღიმებული და ვფიქრობ თუ რატომ ანგრევენ ჰარმონიულობას, რომელიც მათ ხელთაა, ოღონდ ოდნავ სხვანაირი ფიქრის შედეგად... რატომ არ გააჩნიათ მიტევების უნარი? როცა ამ მიტევებით თვითონ შეუძლიათ იყვნენ ბედნიერები... ადამიენბი ერთმანეთ თელავენ და ამითი ჰგონიათ რაღაც პრივილეგია აქვთ.... მე მაპატიეთ ასეთი ალბათ კადნიერებისთვის, მაგრამ ეს ასეა.... მე მაინც ვტკბები ხოლმე სამყაროთი...იმიტომ რომ მე მქონდა ბედნიერება სულ რაღაც 6 თვე არ ვყოფილიყავი მარტო ამხელა სამყაროში... და თავი მეგრძნო ყველა პრინცესაზე უფრო მეტ პრინცესად, რასაც დამიჯერეთ რომ ასეთი სიძლიერით ვერავინ იგრძნობს....ეს რომ იგრძნო ძალიან ბევრს უნდა აფასებდე....და გაითავისუფლო სული ზედმეტი მიწიერი უარყოფითისგან, ზედმეტი ამბიციებისგან, იმიტომ რომ ამის გრძნობა არამიწიერია, შეიძლება ამას ცოტა გვიან მიხვდე, მაგრამ დამიჯერეთ ისიც რომ გვიანი არაფერია.... მთავარია მოინდომო და იგრძნო.... და მე ვარ მადლიერი რომ ეს ერთი ამხელა სამყაროში ვგრძნობ ზეუდიდესს.....
სამოტივაციო წერილი სამსახურისთვის
4 months ago
0 comments:
Post a Comment